BELGISCH KAMPIOENSCHAP DISCO - Wedstrijd te Herentals, 15 mei 2011

Naar ons - hoogstwaarschijnlijk - allerlaatste BK disco zijn we met relatief lage ambitie vertrokken. Zeker bij het bekijken van het jurypanel (waar waren de buitenlanders?) wisten we al heel vlug hoe laat het was: een podiumplaats was onze grootste wens, en die hebben we dan ook gekregen.
Onze vaste derde stek is van weinig belang, onze goede ranking des te meer. Maar het échte verhaal van de dag is dat van een concurrerende groep, voor wie ons hart bloedde... Want op de ochtend van 15 mei, aan het ontbijt in ons vertrouwde Sporta-hotel, konden we nog niet vermoeden wat voor veldslag het 's avonds zou worden.

Al een aantal jaar vormen twee groepen de ruggegraat van de disco small groups reeks: wij, en Dollywood. Qua stijl kunnen die veertien personen niet méér van elkaar verschillen: D-Fense bestaat uit pure krachtdansers, terwijl de andere groep meer jazzy, een tikje eleganter danst. Grond vs. lucht, als het ware.
De twee coaches hebben echter één zaak gemeen: beide maken er een erezaak van om telkens nieuwe, originele en moeilijke choreografieën te brengen. Deze sport is immers pas écht een kunst wanneer je je dansers uitdaagt, de lat telkens hoger legt en jezelf steeds opnieuw heruitvindt. Met andere woorden: hoewel we de afgelopen jaren heel wat degens gekruist hebben, is er wederzijds respect gegroeid.

Toen we Dollywood op 15 mei zagen dansen, wisten we dan ook meteen: dat is het. Dat is 'em, de winnende performance. Geen enkel probleem om dat toe te geven... maar dat was buiten de jury gerekend. Zonder verpinken kozen ze voor een groep die al het hele jaar hoge punten scoort, maar die op het BK ronduit slecht bezig was. Tot zover het jureren op basis van prestatie: het enige wat nodig blijkt, is een goede reputatie... En dat vinden wij onaanvaardbaar.

De prijsuitreiking is slechts een wazige herinnering: wij stonden op onze derde plaats, rotsvast ervan overtuigd dat Dollywood binnen luttele seconden naast ons op het ereschavotje zou staan. Tot ze werden afgeroepen op de tweede plaats... Ze bleven ergens midden in de zaal steken en zonder dat we er erg in hadden, waren we al van het podium gesprongen en hun richting uit gelopen. Het resultaat was dat de winnende groep een hele tijd helemaal alleen op hun "1" stond te blinken - terwijl, uiteraard, die dansers ook de situatie niet konden verhelpen. Bij deze, voor dat feit, onze oprechte verontschuldigingen: onze eerste reactie was gebaseerd op pure emotie, op frustratie. Ik hoop dat jullie dat begrijpen.

Het feit dat we de winnaars onterecht noemen, krijgt echter geen spijtbetuigingen. We blijven bij ons standpunt, en aan de jury: de énige echte BK disco small groups adults 2011 is Dollywood van Nina Peeten!