Ons kleine reisgezelschap van 12 personen moest vroeg uit de veren om te kunnen ontbijten en om de rehearsal-tijd voor de small groups te halen. Anders gezegd betekende dit enkele kleine hapjes naar binnen wringen, bagage op de rug snoeren en in een sneltreinvaart richting Sibamac Arena stormen…
Na een optimaal gebruik van onze beperkte vloertijd begon de strijd tegen de klok. Terwijl we Renzo helaas in de steek moesten laten tijdens zijn soloreeks (hij heeft het overigens fantastisch gedaan, zoals we later op de beelden zagen!) was het tijd voor heel wat geworstel met haarstaarten, rekkertjes, wolken lak, speldjes en kleurspuiten. Om vervolgens vlotjes de overgang te maken naar bruinsel, oogschaduw, steentjes, valse wimpers en mascara… Wij, onervaren piepertjes, hebben gevloekt en gezweet, maar het resultaat mocht er zijn!
Na een gezamenlijke warm-up was het omstreeks tien na drie eindelijk zover. D-Fense mocht klaar staan aan de ingang van de verhoogde vloer om de reeks small groups adults te kickstarten. Nerveus, rondkijkend, zoekend op de tribune naar een bekend gezicht, en nijpend in de arm van de coach (dakujém!) was het wachten op de aankondiging van de presentator terwijl team Polen achter ons stond te springen om de vloer op te gaan.
Na de magische woorden “FROM BELGIUM… DISCO DANCE SMALL GROUP ADULTS… D-FENSE!” was het eindelijk showtime. En het ging fantastisch! Veel beter dan dat het er ooit op training uitzag (uitdansen was zelfs een uitdaging tijdens onze voorbereiding) heeft D-Fense zijn beste twee minuten van het jaar gedanst, zelfs met inbegrip van de twee kleine foutjes die geen kat gezien heeft.
Na onze beurt was het bang afwachten, terwijl benen, voeten en volledige Oostbloklijven ons letterlijk rond de oren vlogen. Een doorplaatsing konden we zowiezo al vergeten (van de 29 groepen werden slechts de 12 besten gekozen), maar die allerlaatste plaats was onze grootste vrees… Toen het verdict gevallen was (25ste in de lijst) heerste er eerst wat algemene teleurstelling (ergens rond de 20ste plaats klinkt toch zoveel beter, niet?) maar bij het zien van onze beelden sloeg de sfeer om in zalige euforie: we hebben het gedaan! En het zag er bovendien fantastisch uit!
Ondertussen had ook Renzo zijn soloresultaat gekregen: niet doorgeplaatst, maar allesbehalve laatst geklasseerd. Met zijn 24ste stek in een lijst van oorspronkelijk 42 dansers waren we bijzonder happy. Tijd voor wat eten (een vettige hap konden we wel gebruiken) in het Polus City Center, waarna we een relaxed avondje tegemoet gingen.
Morgen is immers al de laatste dag van het WK, met de wereldpremière van Renzo & Yanaika’s nieuwe duo én met de langverwachte reeks Disco Dance Formations Adults. Go Team Belgium!!!
Over en uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten