Zaterdagmorgen bleek iedereen geslapen te hebben als een roosje, hoewel de vermoeidheid toch nog op de gezichten te lezen stond. Het werd immers opnieuw een vroeg ontbijt, want ons favoriete duo (lees: ons enige duo) op het WK werd op de vloer verwacht. Ook hen gunden we voldoende rehearsal-tijd, zodat de voltallige ploeg wat zat te suffen boven zijn fruitsapje.
Eén keer op de vloer was het slaapgebrek ver te zoeken bij Renzo en Yanaika. Als een zwartgouden wervelwind raasden ze over de wedstrijdvloer en zetten ze een topprestatie neer. Laveren tussen sterke duo’s die allerhande sprongen aankonden bleek niet makkelijk, maar ze hielden stand! Ook hierop volgde uiteindelijk geen doorplaatsing, maar de 46ste plaats tussen 67 duo’s – een quotering die hen zelfs de stek van tweede beste Belg opleverde. Dat belooft!
Na een vlugge avondhap repten we ons terug naar de wedstrijdhal, waar de spectaculaire finale van de Disco Dance Formations Adults op het programma stond. Daarom alleen al zou een mens de reis naar het WK maken!
Helaas werd het dit jaar – toevallig als wij er zitten, verdikkeme! – geen groot Belgisch feest. Topfavorieten Ieper en Kortrijk zagen er magnifiek uit, maar strandden respectievelijk op de vijfde en de tweede plaats. We hadden één van hen zo graag zien winnen! De teleurstelling was te zien, maar hopelijk verzachtte het eerbetoon van de Belgische delegatie vanop de tribune (die daverde terwijl we de naam van ons landje scandeerden) wat de pijn…
Al bij al was deze avond toch een fantastische afsluiter van een bewogen WK. We wensen Feeling Alive dan ook van harte proficiat met hun vice-wereldtitel – we zullen jullie missen op de vloer!
Terwijl we de Arena achter ons lieten, andermaal de nacht over de stad zagen vallen en reeds stilletjes(?) afscheid namen van Slovakije, keerden we terug naar ons hotel voor een allerlaatste avond samen.
Over en uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten